Sevgi ihtiyacından sonra çocukların önemli duygusal ihtiyacı güven duygusu ihtiyacıdır. Çocuklar özellikle bebeklik döneminde anneye, sonraki yıllarda ise aile bireylerine ve çevresine güven duyma ihtiyacı içindedir. Temel güven duygusu bireyin bebeklikten itibaren bireyle kurulan iletişim, anne- babanın tutumları, bireysel yaklaşımları güven duygusunun gelişimini etkileyecektir. Anne – babanın çocuklarına karşı gösterdikleri yeterli ilgi ve sevgi çocuğun kendine olan güvenini arttırıp, kaygı ve korkularını azaltacaktır.Anne ve babanın yaşamın ilk yıllarında çocuğun süreklilik ve tutarlılık gösteren davranışları çocuktaki güven duygusunun oluşumunda önemli etkenlerden biridir. Hangi yaşta olursa olsun çocuk bir sorunla karşılaştığı zaman başvurabileceği bir yetişkin arar; ona yol gösterecek bir büyüğe gereksinim duyar. Sorunlarına çözüm getiren bir büyüğün bulunması, çocuğun güven duygularını geliştirir.
Çocukta güven duygusunun gelişmesi için anne-babanın sevgi, şefkat ve tutarlı davranışlar göstermesi gereklidir.
Çocuk, “evet” ile “hayır”ı, “doğru” ile “yanlış”ı, “serbest” olan ile “yasak” olanı, iyi olan ile “kötü” olanı bilmek ister. Çocuğun bu deneyimleri yaşamasına fırsat verilmesi, anne-babanın hoşgörülü ve tutarlı davranışları çocukta güven duygusunu geliştirecektir.

Sürekli cezalandırılan, çocuk hiç yokmuş gibi davranılan, dinlenilmeyen, sert ve korkutucu davranışlara maruz kalan, istediği her şey yeri ve davranışlarına sınır konulmayan çocukta güven duygusu gelişmeyecektir.